In 2013 publiceerde Anat Admati, professor Financien en Economie aan Stanford University, samen met Martin Hellweg ‘The bankers’ new clothes: what’s wrong with banking and wht to do about it.’ Als onvermoeibare criticus van banken is ze de drijvende kracht achter een conferentie over financiën en de relatie met de samenleving, die deze week plaatsvindt in Washington. Sprekers op deze conferentie zijn o.a. senator Elizabeth Warren, Janet Yellen (Chair Federal Reserve) en Christine Lagarde (IMF). Inderdaad, drie vrouwelijke keynote speakers. Op deze conferentie zijn  alle inleiders en panelleiders vrouwen.

In de aanloop naar de conferentie had John Cassidy van de New Yorker een interview met organisator Anat Admati. Zijn eerste vraag ging over het idee voor deze bijeenkomst. Is er een relatie met de colleges Finance & Society, die ze geeft aan Stanford Business School. Admati: “De colleges en de conferentie hebben allebei hetzelfde doel, namelijk meer mensen betrekken in een gedegen discussie over hoe de financiële sector het beste onze samenleving kan dienen en hoe we het financiële systeem, dat momenteel door ineffectieve regulering verwrongen en gevaarlijk is, kunnen verbeteren.

Wat hoopt u met de conferentie te bereiken? Admati: “Ik hoop dat het helpt om de discussie beter te ‘framen’ en te focussen en om mensen te bewegen, vooral diegenen die beleid kunnen beïnvloeden, om te proberen het financiële systeem te verbeteren. Ik zie deze discussie – zo breed mogelijk opgezet en met zoveel mogelijk betrokkenen – als noodzakelijk, omdat het financiële systeem zit vol met belangenconflicten en ontbeert basisregels van verantwoordleijkhid en aansprakelijkheid. De belangrijke thema’s worden vaak verkeerd begrepen en het debat over het beleid is warrig. Ik hoop dat de conferentie daar verandering in brengt.”

Admati vertelt verder over de totstandkoming van de conferentie.  ” Het concept van de conferentie ontstond ongeveer twee jaar geleden. Samen met drie economen uit IJsland, Zwitserland en het IMF hebben we het concept uitgewerkt. In een later stadium raakte ook het Institute for New Economic Thinking betrokken bij de organiatie.”

John Cassidy: “Waarom besloot u om uitsluitend vrouwelijke sprekers uit te nodigen?” Admati: “We begonnen niet met het idee om alleen vrouwelijke sprekers te hebben. We wilden laten zien dat er tegenwoordig meer vrouwen zijn op leidinggevende posities in de financiële sector en dat hun inbreng belangrijke nieuwe inzichten kan bijdragen aan de discussie. Zo begonnen we te zoeken in ons ‘girls network’ en vonden vele inspirerende en invloedrijke vrouwen. We hadden er nog veel meer kunnen uitnodigen. Het kostte wel wat inspanning om een afspraak te maken met de drukbezette Warren, Yellen en Lagarde. Maar toen dat lukte wilden anderen ook meteen meewerken.”

Economie en financiën zijn traditioneel mannenbolwerken. Wat betekent het dat drie van de belangrijkste beleidsmakers op economisch en financieel terrein vrouwen zijn en dat er zoveel andere invloedrijke vrouwen zijn in de sector? Admati: “Het betekent dat we vooruitgang hebben geboekt. Zoveel krachtige vrouwen op het podium is onze manier om het te vieren.”

Cassidy: “De mannen die de financiële wereld leidden rond 2008 hebben er een rommeltje van gemaakt. Veel mensen hadden het gevoel dat er iets meost veranderen. Denkt u dat daardoor mensen meer open staan voor meer vrouwen aan de top?” Admati: “Misschien. Ik heb nog geen verandering van betekenis gezien in de financiële industrie. Er is een alomvattend gevoel bij baniers dat ze in hun recht staan en aanspraken kunnen maken, er wordt  massaal gelobbyd om de belangen te behartigen en de werkwijzen zijn vrijwel hetzelfde als voorheen.”

Cassidy: “Naast vrouwen op het podium, wat waren uw overwegingen bij het uitnodigen van sprekers?” Admati: “We wilden geen mensen uitnodigen die in private, op winste gerichte ondernemingen werkzaam zijn, omdat hun belangen soms haaks staan op die van de samenleving. Hun uitspraken zijn dikwijls vaag en misleidend en vertroebelen daarmee de discussie. Bovendien denk ik dat beleidsmakers de sleutel tot verandering van het systeem hebben.”

In haar werk richt Admati zich dikwijls op grote financiële instellingen. Wat is volgens haar het grootste probleem? Admati: “Het gaat om onderling met elkaar samenhangende problemen, die allemaal neerkomen op de vaardigheid van mensen in de financiële industrie, vooral in de grote instituties, om excessieve en onnodige risico’s te nemen en voor het publiek te verbergen, risico’s die hen bevoordelen en de samenleving schaden. De schuld ligt bij de beleidsmakers die geen passende regels formuleren en zorgen dat deze worden nageleefd. Sommige reguleringen zijn onvoldoende, andere zijn contraproductief. En verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid ontbreken volstrekt in dit systeem, ook voor beleidsmakers.”

Bekijk hier een video van Admati over falende regulering in de financiële sector.

(Bron: New Yorker, 5 mei 2015)