Kanker is op dit moment de op een na belangrijkste doodsoorzaak in Westerse landen. In 1940 was kanker verantwoordelijk voor 12% van alle sterfgevallen in Australië, in 1992 was dit 25,9%. Er wordt wel gezegd dat deze toename van het aantal gevallen van kanker toe te schrijven is aan het feit dat we ouder worden en daarom een grotere kans hebben om kanker te krijgen. Maar mensen krijgen ook steeds jonger kanker.
Kankeronderzoek mislukt
Dr. John Bailer, die twintig jaar bij het Amerikaanse National Cancer Institute werkte, verklaarde publiekelijk in een bijeenkomst van de American Association for the Advancement of Science dat “Mijn conclusie is dat het nationale kankerprogramma als een mislukking moet worden beschouwd. Ons hele kankeronderzoek van de afgelopen 20 jaar is een aanfluiting. Meer mensen boven de dertig sterven aan kanker dan ooit tevoren. Meer vrouwen met milde of goedaardige aandoeningen worden meegenomen in de statistieken en beschouwd als ‘genezen’. Wanneer de overheid wijst op cijfers van mensen die kanker hebben overleefd en daarmee wil aantonen dat ze de strijd tegen kanker aan het winnen zijn, gebruiken ze deze cijfers op een onjuiste manier.”
Linus Pauling, gepromoveerd en twee keer Nobel Prijs winnaar in scheikunde, een van de grondleggers van de kwantumfysica en moleculaire biologie, en tevens vredesactivist, bekritiseerde het meeste kankeronderzoek dat wordt uitgevoerd. “Iedereen zou moeten weten dat kankeronderzoek grotendeels fraude is en dat de belangrijkste organisaties voor kankeronderzoek niet hun verplichtingen nakomen aan de mensen die deze organisaties steunen.
Onderzoeksresultaten gepubliceerd in Nature laten zien dat 88% an de belangrijkste studies die de afgelopen jaren zijn gepubliceerd in respectabele academische tijdschriften niet kunnen worden gerepliceerd. Dat betekent dat de gepubliceerde onderzoeksresultaten niet gebaseerd zijn op accurate resultaten.
Zelfs Dr. Marcia Angell, een arts en lange tijd hoofdredacteur van het New England Medical Journal, een van de meest prestigieuze peer-reviewed medische tijdscriften in de wereld, journals in the world, gaf toe: “Het is gewoonweg niet langer mogelijk om te vertrouwen op veel van het gepubliceerde klinische onderzoek, of om te vertrouwen op het oordeel van artsen met aanzien of op gezaghebbende medische richtlijnen. Deze conclusie stemt mij niet vrolijk; een conclusie waar ik slechts langzaam en met tegenzin toe ben gekomen gedurende mijn twintig jaar als redacteur van het New England Medical Journal.”
Zelf in stand houdende industrie
Sommige analysten stellen zelfs dat de kankerindustrie wordt ondersteund door een beleid van bewust in de verkeerde richting sturen. Bijvoorbeeld, aan het eind van de 70-er jaren kwamen de onderzoeksjournalisten Robert Houston and Gary Null, na bestudering van beleid, activiteiten en belangen van de belangrijkste Amerikaanse kankerinstituten, tot de conclusie dat deze instituten vooral hun eigen voortbestaan dienden, waarbij hun overleving afhing van het feit dat kanker niet te genezen is.
Ze schreven: “een oplossing voor kanker zou het einde betekenen van onderzoeksprogramma’s, het overbodig worden van vaardigheden, het einde van dromen over persoonlijke triomf, het zou de bijdragen doen opdrogen van liefdadigheidsinstellingen en de budgetten vanuit het Congres stopzetten, het zou het huidige klinische establisment dodelijk bedreigen door dure operaties, radiologische en chemotherapeutische behandelinen overbodig te maken, waarin zoveel geld, training en materiaal is geinvesteerd. De angst daarvoor, zelfs onbewust, kan leiden tot verzet en vijandigheid ten aanzien van alternatieve benaderingen in de mate dat die therapeutisch gezien hoopvol zijn. De nieuwe therapie moet dus tegen elke prijs ongeloofwaardig worden neergezet, ontkend, ontmoedigd en zeker niet toegestaan, ongeacht de feitelijke testresultaten en liefst zonder enig testresultaat.” De tumorbestrijdende karakteristieken van cannabisolie is een voorbeeld. Er is momenteel geen enkele klinische studie gaande om de waarde van dit alternatieve medicijn vast te stellen.
Een groot deel van het geld dat wordt gedoneerd aan kankeronderzoek door het publiek wordt besteed aan onderzoek op dieren, dat – sinds de start ervan – in brede kring veroordeeld is als een verspilling van geld en tijd. Terwijl onderzoek op dieren dikwijls de strijd tegen kanker hebben vertraagd en gehinderd, heeft dit onderzoek nooit enig substantieel bewijs geleverd noch in de preventie, noch in de genezing van kanker. Bijvoorbeeld, vrijwel alle chemotherapeutische bestanddelen die van waarde zijn in de behandeling van kanker bij mensen zijn het resultaat van klinisch onderzoek en niet van studies met dieren. Het is zelfs zo dat veel substanties die bij mensen kanker veroorzaken worden beschouwd als ‘veilig’ op basis van onderzoek op dieren. Zoals de Duitse arts Werner Hartinger zei, ten aanzien van kankerveroorzakende producten van de pharmaceutische-petro-chemische industrie: “De constante consumptie van deze producten is gelegaliseerd op basis van misleidende experimenten met dieren, hetgeen bij de consument een vals gevoel van zekerheid opwekt.”
Kanker is grotendeels te voorkomen
Volgens de International Agency for Research in Cancer wordt “80-90 % van alle kanker bij mensen veroorzaakt door ogevingsinvloeden en is dus theoretisch te voorkomen.” Maar ondanksde algehele erkenning dat 85% van alle kankers wordt veroorzaakt door omgevingsinvloeden, gaat minder dan 10% van het budget van het Amerikaanse National Cancer Institute naar oorzaken in de omgeving. Een ziekte bestrijden is enorm winstgevend, preventie is dat niet. In 1985 werd de Amerikaanse, West-Europese en Japanse markt in kanker behandelingen geschat op 3.2 miljard Britse pond, waarbij de ‘markt’ de laatste vijf jaar een jaarlijkse stijging van zo’n 10% liet zien. Van de preventie van een ziekte profiteert niemand, behalve natuurlijk de patient.
Geen donatie meer
De volgende keer dat u wordt gevragd om geld te doneren aan een organsiatie die kankeronderzoek doet, houd dan in gedachten dat dit geld wordt gebruikt om een industrie overeind te houden die veel wetenschappers hebben aangduid als een mislukking of zelfs een vorm van fraude. Als u een verschil wilt maken, laat deze organisaties dan weten dat u niet zult doneren totdat zij hun beleid veranderen in preventie en studie naar omgevingsfactoren. Wij hebben de macht om dingen te veranderen door de huidige manier van werken van de farmaceutische industrie niet langer winstgevend te laten zijn. Alleen door onze gulle bijdragen kunnen deze organsiaties floreren op hun onproductieve weg.
De onderstroom
Geef een reactie