Emma Bruns is een chirurg, publicist en activist. Ze heeft een uitgesproken mening over de manier waarop de geneeskunde de patiënt optimaal kan dienen. Zo maakt ze zich druk over ziekte als verdienmodel, het relativeren van evidence-based zorg en over artsen die fouten maken.
In een artikel in het NRC deze zomer reageerde ze op een rapport van de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving (RVS) over de illusie van evidence-based practice in de zorg.  Door deze benadering is het accent in de zorg komen te liggen op externe verantwoording, transparantie, standaardisatie en controle. De onderliggende aanname is dat bewezen zorg ook altijd goede zorg is. De Raad pleitte in dat rapport dan ook voor de menselijke maat in protocollen.

Gezond verstand
erkent dat veel patiënten en zorgverleners gebukt gaan onder de registratielast en de rigiditeit van de bestaande ‘one-size-fits-all’ protocollen. De protocollen zijn over het algemeen gestoeld op basis van wetenschappelijke bewijslast. Hierdoor dreigen soms huis-, tuin- en keukenwijsheden ten onder te gaan aan alle triviale zaken die vastgelegd moeten worden. Zo meten we met enorme precisie de bloeddruk maar zien we daarmee wellicht de overduidelijke zweethanden van een zenuwachtige patiënt over het hoofd waardoor hij ten onrechte gediagnosticeerd en gemedicaliseerd wordt. Evidence-based practice is nooit bedoeld als kookboekgeneeskunde, de protocollen heten niet voor niets ‘richt’-lijnen.

Wetenschap blijft nodig
Maar juist in een tijd waarin kennis als nooit tevoren met elkaar gedeeld kan worden en er wereldwijd een dialoog kan plaatsvinden tussen experts, zou het volgens Bruns een stap achteruit zijn om te zeggen dat we het wetenschappelijk onderzoek niet als fundament voor ons medisch handelen zouden moeten gebruiken.Dwars tegen de maatschappelijke trend van vluchtigheid in zweert ze bij meer aandacht voor basale kennis van de geneeskunde.
Juist in een tijd van nepnieuws, hongerige farmaceuten die ons niets liever dan angst aanjagen om pillen toe te stoppen en de volledige manipulatie van alles wat op onze tijdlijn verschijnt, is het van cruciaal belang om wetenschappelijke instrumenten te behouden en waar nodig bij te schaven. Wie een ingewikkelde vorm van kanker heeft of een nieuwe heup moet, laat de juiste beslissing toch ook liever aan een leger van wijzen over dan aan een eenling? Zonder context geen bewijs, maar zonder bewijs geen context.

Ziekte als verdienmodel
Een andere zaak waar Emma Bruns zich druk over maakt is perverse prikkel van ziekte als verdienmodel. In dit filmpje laat ze zien dat zolang we geld verdienen aan mensen die ziek zijn, of dat nou ziekenhuizen, zorgverzekeraars of farmaceutische bedrijven zijn, zolang dat verdienmodel het uitgangspunt is, de kosten in de zorg voortdurend zullen blijven stijgen. Als arts en zorgverlener moet je weten wanneer je niets moet doen. Maar dat gaat tegen het winststreven in.
De video is gemaakt door het jonge talent  Mea Dols de Jong en werd uitgezonden door VPRO Tegenlicht.